تأثیر انقلاب اسلامی بر ارتقاء سرمایه اجتماعی در جمهوری اسلامی ایران سالهای (1358-68)

عبارت سرمایه اجتماعی «واژه ای است کهن دارای ریشه و باور فرهنگی، از سویی گفتمانی است جدید بر پایه ارزشهای اجتماعی و تأثیر آن در جامعه و تعامل گروههای اجتماعی که در چند دهه اخیر مورد مطالعه دانشمندان علوم اجتماعی قرار گرفته و علمی تبیین شده است. سودمندی مطالعات جامعه شناسان برای دانشمندان علم اقتصاد و سپس نظریه پردازان علوم سیاسی موجب گردید که این مفهوم وارد اقتصاد و علم سیاست گردد. «سرمایه» در علم اقتصاد مبین اعتباری است که دارای مالک شخصی، تعاونی و یا ملی است ولی «سرمایه اجتماعی» در علم سیاست فاقد مالکیت شخصی است. اعتماد و اعتباری است که به جامعه تعلق داشته و همه افراد، گروههای ذیربط از آن ارزشها بهره می گیرند و چون در تعامل بین افراد، گروهها و جامعه کاربرد دارد، لذا قابل بررسی در علم سیاست می باشد. این پژوهشگر در پی مطالعه و بررسی پایه ها، ابعاد، مولفه ها، تأثیر و تأثر سرمایه اجتماعی بر گروهها و جامعه و تکامل آن به شکل و ساختار اعتماد اجتماعی، مشارکت سیاسی، مشارکت مذهبی، انسجام اجتماعی و در نتیجه همبستگی و پیوندهای اجتماعی است که ممکن است به توسعه سیاسی منتهی گردد.انقلاب اسلامی در عین حال برخی از مولفه های سرمایه اجتماعی را در قبل از انقلاب کم رنگ کرده توانسته است خود به بازتولید سرمایه اجتماعی دست بزند که مبتنی بر ارکان معرفتی و اجتماعی (استقلال،آزادی،جمهوریت،اسلامیت،قانون اساسی،نهادهای انقلابی) انقلاب اسلامی است.در این تحقیق به دنبال این هستیم که ببینیم،انقلاب اسلامی چگونه موجب ارتقاء سرمایه اجتماعی در جمهوری اسلامی ایران(1358 – 68) شده است. دیدگاه این پژوهشگر مطالعه مولفه های بالا از زاویه و نگاه انقلاب اسلامی، رهبری امام خمینی (ره) و استمرار انقلاب در زمان کنونی است. تعامل سرمایه اجتماعی و انقلاب اسلامی گفتمانی است که با توجه به نو بودن مفهوم، بررسی و مطالعه آن در ایران، به ویژه با عنایت بازتاب آن در نهضت های شمال آفریقا و غرب آسیا، ضروری به نظر می رسد.این پژوهش از حیث روش، کار بر روی ساختارهای کیفی و تفسیری را مد نظر دارد و با توجه به روش کیفی سعی شد با رویکرد توصیفی تحلیلی در سطح میان برد و متوسط تحولات سرمایه اجتماعی در جمهوری اسلامی ایران(1358 - 68) بررسی گردد.